Zaprzeczyć się nie da

hewka

Zaprzeczyć się nie da
---------------------------

Przeniosłam z twojego świata trzy smutne topole.
Znad strumyka brzozę w powijakach. Niech mnie łudzi
nadzieją namacalna pamięć. Drętwy spokój głogu.
Drogę bez wyjścia co juz nie kaleczy. Kolebie ostrożnie
wyrwy w życiorysie. Mozaikę łąki która ma cmentarz za podszycie.
Niewyczerpany śmiech dzieci, innych, bez numeru.
Dumkę co się przez wieś snuje, rozgrzeszając kruki.

Jak mam ci zaprzeczyć, że to wszystko nie takie...
Małe, spłaszczone odległością w czasie. Którego nie zbliżysz.

Widzisz ogrom łanów, lasy pełne cieni. Dom
którego nie ma. Cerkiew z wieżą rozmodloną
wschodem po kres nieba.

Zgubiłaś imiona z szarych fotografii.
Matka, moja babcia ma kręcone włosy.
Broszka i dziadka niedzielny melonik. Jabłko.
Ciepło czujesz, dłoni.

Ich grobów już nie ma. I nikt mnie znać nie chce.
Pień po starym dębie został. Stamtąd ta garść. Ziemi.
Tłustej, porowatej światłem. Dał ją tak po prostu.

A ty nadal składasz. Obrazy na kanwie domysłów.

Christine

Ach, ty....!
Przepiękny wiersz!
Widzisz, teraz już piszesz inaczej, dojrzalej, z doświadczeniem i to jest to!
Nie, żeby mi się nie podobały twoje wcześniejsze wiersze, bardziej spontaniczne, impresyjne - bardzo sie podobały!
Ale teraz - chylę czoło....

hewka

Krysiu, dzieki wielkie dzieki i do wieczorka, serdeczne sle Wesoly

mewa

Przepiękny Hewko
Brawa, kolejny wiersz Twój, który sięga wyżyn.

kłaniam się!!!!

pozdrawiam:) masz słońce na klawiaturze:)

kakaz

Niby wspomnienia z rodzinnych stron napisane dojrzałą czystą kresową mozaiką.Mozaiką gdyż czysty piękny krajobraz wsi a taki rzadko sie widzi w wierszach.Poza tym co za styl tylko pozazdrościć. Wiersz po przeczytaniu pozostawia na długo cos czego nie da sie powiedzieć a się czuje i o to chodzi.Pozdrawiam i gratuluję. Wesoly

solarena

Coraz więcej popełniamy takich wierszy,
uciekając do miejsc już dla nas odległych,
bo pamięć innych ma swoje granice.
Tylko w nas budujemy kościółek z rozmodloną wieżą
i bronimy cmentarzy naszych wspomnień.
Może nie warto wracać i szukać tych miejsc,
by nie roztrzaskać naszych budowli.
kanwa domysłów... hmm
Dziękuję Ci za przepiękny tekst.
Szczególna nominacja za początek
- jesteś mistrzynią pejzażu, który wrasta w nas.
Ucałowania Solarena

ella_hagar

ładnie powiedziane :

Małe, spłaszczone odległością w czasie. Którego nie zbliżysz.

Wesoly

Hm. Wspomnienia. Tamten dom, tamte ulice, tamci ludzie.
U mnie wyglądają jak małe pomarszczone jabłuszka i są nieziemsko słodkie.
Wesoly

Bardzo ładny wiersz. Wesoly

z nutką nostalgii.
Ładna atmosfera zawarta w wierszu.
Obudził i moje wspomnienia czyli działa – tworzy obrazy, refleksje.

Wszystkiego miłego Hewko Wesoly

hewka

dzieki Kochani za odwiedziny, ciesza Wasze slowa, niekiedy sa potrzebne jak kwas chlebowy:) dzieki
serdecznie Was pozdrawiam Wesoly

hak · Wysłany: Nie 20:51, 01 Mar 2009 Temat postu:

EEeeech imienniczko, piszesz, ze tylko zazdrościć. Acz haczyk jako zwykle
i w tem wytworze doszukał się tych nutek o których pisalim już razy tyle... Co nie dziwi wcale, ukryte byli niezazbytnio.
Cieplozdrav

hewka · Wysłany: Wto 23:49, 10 Mar 2009 Temat postu:

dzieki Henryku, serdecznosci sle Wesoly

Shibbi · Wysłany: Pią 22:29, 20 Mar 2009 Temat postu:

Na suficie sobie GO wymaluję .... cudny Wesoly

ono

Jednego sie nie da zaprzeczyc - wiersz jest przecudowny