Ballada o poecie , który się pączkom nie kłaniał.

ella_hagar

Ballada o poecie , który się pączkom nie kłaniał

Dusza pragnie postu, ciało karnawału
(Jacek Kaczmarski)

Samotny poeta pisał wiersz cierpliwie
Wpadł do niego Bartek.
– Jak się masz? Nobliwie?
- Tak sobie - a ręką nie sięga po pączka.
- Więc ciebie nie bierze ta tłusta gorączka?
I dziwy mu prawi:
- Zanadto się nie krzyw.
Chwile z przyjaciółmi to wszak czas najlepszy.
Cierpisz za miliony? Weź pączka z nadzieniem.
To ciastko poezja, smażone z natchnieniem.
Pączków jeść nie będziesz? Wódeczka i basta?
Zagryź w karnawale, weź kawałek ciasta!

Pomyślał poeta:
- Trzeba zrobić przerwę.
Dać ciału karnawał, złapać nową werwę.
I zjadł pączka a palec ssąc uradowany,
poczuł kumulację jak czuje wygrany.

Rzekł poecie Bartkowi, kamratowi w biedzie:
- Tak mi, jak u Stasia na czwartkowym obiedzie!

Mruga

))

solarena

Fajnie, dowcipnie i na czasie.
Oblizuję się i sięgam po paczka, z ukłonem w stronę autorki.
Solarena

kakaz

Christine

Dobry, smaczny wiersz. Masz ten pazur satyryka!

Jej, jaka jestem dziś napączkowana!

mewa

Brawo Ella:)))))
ten jeden więcej? mogę?
Jasne, że mogę!!!! Wesoly

ella_hagar

A tak się wygłupiam, bo to coś fajnego Jezyk

miło, że w ogóle zareagowaliście

Dziś łączę się w bólu z tymi, którzy wczoraj się napączkowali i przepełnili.
Mruga

)))