Fotografia

stary krab

Fotografia

Tato wrócił z wojny. Poprzeszywany nieco mundur usiłowała mama przefarbować na czarny kolor, ale nienajlepiej jej to wyszło. Parciany tornister i owijacze dostały się Jaśkowi, który używał ich głównie zimą. Nosił w tornistrze dwa zeszyty, ster, liczydło zrobione z żołędzi i ceratowy piórnik, który mu przysłał brat z niewoli. W oryginalnym, wojskowym kolorze pozostał jeszcze podhalański kapelusz. Nosił go ojciec w upalne żniwa czy przy sianokosach. Utkany był tak solidnie, że czasem przynosiłem w nim wody ze źródełka na Porębach. Pijąc, wychwalał walory wody życia, resztę wlewał do kóski na osełkę, którą nosił przy pasku.

Inaczej potoczyły się losy stryjka Julka. Dostał się do niewoli niemieckiej. Przysyłał listy, czasem zdjęcie. Na klapie marynarki miał barwny trójkąt z literą „P”. Wszystkie listy zaczynały się Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus, zapamiętałem też zakończenie jednego z nich:
Jam jest Polak, a nie świnia,
Ryś Julian, Westfalia.
Można się domyśleć, jak traktowała go bauerka, której męża wysłano na wschodni front.

Przychodziły też listy od ciotki Marii, która jeszcze żyje w Kanadzie. Wtedy służyła u wdowy na Śląsku Cieszyńskim, w miejscowości Próchna. W gospodarstwie nie było żadnego mężczyzny i na Marii spoczywały wszystkie obowiązki gospodarskie. Pracowała ciężko, ale mogła się najeść do syta, czego rodzinny dom nie mógł jej zapewnić. Wypytywała w każdym liście o słabawych na nogach braci, o najmłodszego swego braciszka Jaśka i o mnie.

Jasiek zabierał mnie, pędząc potokiem krowy na leśne placyny. Pokazywał wiewiórki i ptaki, nory lisa, gniazda wron i niebieskie piórka sójki, zjedzonej przez jastrzębia. Robił „pierdawki” z wierzbowej kory, z żytniego źdźbła, czy rurkowatej łodyżki mniszka. Z drewienek potrafił wystrugać śmigło do wiatraczka albo pióra młynka wodnego, który się kręcił w potoku. Czasu na bawienie się ze mną miał niewiele, latem musiał pracować w polu z moimi rodzicami, poganiać krowy, zimą nosił sieczkę i chodził do szkoły, oczywiście.

Zainteresowanie nami cioci i stryja i, zapewne, tęsknota za rodzinnym domem sprawiły, że rodzice wzięli nas obu do zakładu fotograficznego pani Janowskiej w Sowlinach. Fotografie powędrowały na Śląsk do Marii do stryka Julka w Westfalii. Zdjęcie to jest jedynym dowodem, jak obaj z Jaśkiem prezentowaliśmy się w tym czasie. Jest to również dokument okupacyjnej biedy, jaka panowała na limanowskiej wsi. Wystarczy uważnie obejrzeć ubranka, choćby Władusiowe pończoszki na kolanach.

http://www.amarylis.fora.pl/viewimage.php?i=37

Tarnów, 6 lutego 2012 roku.

Christine

Władku, a nie masz możliwości wkleić tę fotkę? Myślę o wersji cyfrowej - ksero lub reprodukcja. Przydałoby się.
Bieda była straszna, nie można porównać do tego co jest teraz uważane za stan biedy. Ale jaka wielka była zaradność ludzi i jak niewiele potrzebowali do "względnego" szczęścia.

stary krab

Tak, mam Krystyno to zdjęcie w komputerze, ale nie wiem, jak go wyemitować. Dawniejsze fotki miałem na "fotosiku" i, stamtąd, umiałem przenieść do Amarylisa. Tylko mam tam limit wyczerpany. Natomiast bezpośrednio od siebie - nie wiem jak, nie widzę miejsca, gdzie można wkliknąć załącznik.

Christine

Najlepiej będzie jak skorzystasz z narzędzi "galerii" - patrz wyżej na szary pasek pod logo Amarylis. Wejdź do galerii, kliknij "nowa galeria" a tam możesz wgrać zdjęcia z twojego komputera i dołączyć podpisy. Działa podobnie jak wklejanie wierszy. Pod tekstem wstawisz link lub informację gdzie jest zdjęcie.

Ale przecież ty już to robiłeś Wesoly

)))

stary krab

Nauczyłem się ponownie. Można zobaczyć:

http://www.amarylis.fora.pl/viewimage.php?i=37

Christine

SUPER!!!