liryk australijski (nie kocham wiatru )

solarena

Czw 14:20, 18 Sie 2005

liryk australijski (nie kocham wiatru )

zapamiętałam tę twarz – czerwoną,
płonącą w szale interioru, gdy
rozrywałeś ziemię żywcem
świdrem w mózg bólem pod paznokcie

nabrzmiewałam jak gąbka – odbierałeś wzrok
inwazją dźwięków - telefon-alarm-człowiek
głowa w ramionach za barykadą
w gotowości bojowej odcięła słuch
- każdą obecność depcząc jak karalucha
agresja rozdzierała wniebogłosy

wtedy niebo - kameleon
gęstniało pod wyciśniętą tubką farb
popiel jak szarańcza wlewał się w ołów
w drzewach i w domach palił się krzyk

płonące łzy zamknęły myśli do rana
jutro będzie jak wczoraj
ktoś się narodzi, ktoś zbuduje nowy dom
udam, że nic się nie zmieniło - na śniadanie
świeże owoce, w sklepach przeceny
kolorowe uśmiechy na twarzach z billboardu
bez zapachu spalenizny
_________________

Shibbi
Nie 20:04, 21 Sie 2005

Jestem już tu któryś raz - świetne emocje, plastyczny - aż rani.
Nie wiem czy o tym co myślę, o śmierci przy porodzie.
Tak odbieram -

Może być i o pożarze - owszem, ale mnie skojarzyło sie tak.

Ostatnio zmieniony przez Shibbi dnia Nie 23:07, 21 Sie 2005, w całości zmieniany 1 raz

arena

Nie 21:14, 21 Sie 2005

Plastyka obrazu na pewno. Ciekawa jest Twoja interpretacja i zaskakująca. Wiersz opisuje podróż do przeszłości - na pogorzelisko sensu stricto i duchowe...

hewka

Nie 22:54, 21 Sie 2005
Wiersz bardzo dramatyczny.Opisalas groze pozaru, ludzka tragedie,Udalo Ci sie slowami, czuje sie dramatyke.Pozdrawiam Cie ......
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Numer GG