ukryta w niewiadomym

kakaz

Uniosłem wiatr na chwilę pomiędzy oczu drgnieniem
kolorami w tęczy łzawię i spadam na dno przy kolejnym larsenie
tam pośród traw zwiniętych w sieci stalowe kije jak bramy
wspierają drzwi w morze, łoskoczą klamry niczym pomruk burzy

Chwilę dalej łachy piaszczyste wabią
światło z dna szafirem
tylko kołyszące fale mącą ciszę
zanurzają się głębiej tworzą w dnie kaskady
młode łabędzie tańczą biodrami jak przecierające chmury które łakną słońca

Heringsdorf lśni białym blaskiem trąca molem w północ
i dalej jak okiem sięgnę stromy klif pochylony w plażę
huśta się świerkowymi łanami
ciągnąc rowerowe ścieżki na grzbietach wielbłądów

ranek ściągnął chybotliwe chmury i pędzi w nie urok słońca
przebija leniwe guziki puszcza oczka przez maleńkie dziurki
śnią przepiękne mewy na grzywach morskich bukietów
tulą w skrzydłach opadającą poranną mgłę

a morze płynie

hewka

obrazowo, ladnie i jakas tesknota... a moze mi sie zdaje
pozdrowienia sle:)