Roziskrzona smuga

Polka

Pora martwa a oni tacy radośni
gwiazdy kto je zrozumie
Sekwana rozbija się z pluskiem

Ulepieni z innej gliny
nawet grypę przechodzą inaczej
Bóg ofiarował parę skrzydeł

Wiatr nauczył mnie śpiewać
rzeka płakać oduczyła
każdy muzyk wie kiedy uderzyć w kotły

Paryż przygarnie wszystko
jedynie cnota nie ma tam ołtarzy
lepszy diament ze skazą niż fałszywa perła

Kto wie czy jagnięta nie są okrutne
wobec traw

kakaz

Witaj, coś mnie się widzi, że ten wiersz został napisany pod wpływem niedawnych wydarzeń francuskich jakich nie wiem być może cofnąłem się nieco.
Spostrzegłem tu mocne uderzenie "lepszy diament ze skazą niż fałszywa perła".
Kim są oni zapewne inni ulepieni z innej gliny tak myślą o sobie a przecież jak każdy umierać będą tak samo.
Paryż to piękne miasto a biała Sekwana rankiem kurzem porasta kiedy zmiata się do niej resztki wieczornej kolacji.

Wiatr nauczył mnie śpiewać
rzeka płakać oduczyła

to cenne ale smutne czy nie lepiej uśmiechnąć się Poluś.

nie krzyczę by nie zbudzić ptaków
w piórach tli się jeszcze sen
wszak zimno na zewnątrz
i kora jakby z echa pomarszczona

gniazdo ciepłe w szyszkach pachnących sosen
z młodymi co urywają słowa
trzymając się za ręce uczą się pokory
jeden, dwa, trzy schodkami do góry

ulepią kiedyś w zdanie nieprzemyślane czyny
staną się dorosłe
bo gdy marzenia się spełnią
las je przyjmie i strumień popłynie

słowa, słowa, słowa

Christine

Ha, dałaś czadu tym wierszem. Zapewne miałaś na myśli kogoś konkretnego, jakąś osobę znad Sekwany, której te strofy poświęciłaś.
Ale te słowa sobie zachowam:
"Paryż przygarnie wszystko
jedynie cnota nie ma tam ołtarzy
lepszy diament ze skazą niż fałszywa perła"

ella_hagar

rzeczywiście, zgrabnie napisany : ) Dobry. : )

Skała

Chciałoby się mieć taką pokorę ducha jaka wyłania się ze słów.
Zatrzymać się w tym miejscu chcę, na chwilę

Polka

Christine Elu Kakaz Skało dziękuję Wesoly