Riesling

Marek Olszewski · Wysłany: Sob 8:00, 20 Mar 2010 Temat postu: Riesling

Może to nietypowe zachowanie,
a jednak lubię gdy riesling jest mocno schłodzony
- jak wódka. Gdy rosa z powierzchni butelki
tańczy, scala się w bukiet po zewnętrznej.

Może nawet i to się nie godzi,
a jednak wolę miast sera
makrelę wędzoną. Soczystą, tłustą,
sączącą omega trzy przez palce
do pępka kubków smakowych.

To nie jest parkiet dla pinot, merlot, czy chardonnay.
To nie jest scena klarowna, aksamitna, czy satynowa.
Nie mała - te opowiada się przy kominku.
Choć tu wolę bogatą w garbniki kadarkę
- pozwala przetrawić codzienności,
żale, smutki i rachunki do zapłacenia.

A riesling? Ty wiesz, że nigdy nie śpiewa
na tę samą nutę, że jest jak kielecka wiosna.

Pamiętasz luty, w którym przeprowadziliśmy ś.p. palmę
z parku w Pszczynie na ulicę Pocieszka?
Podobało się jej. Wiosna zaczęła się już w październiku.

Gdybyś wówczas poprosiła o kieliszek słodkiej madery,
nikt by nie znalazł złotego krążka we włosach,
przy wigilijnym stole siedziałabyś jak zawsze
- w tym samym gronie. A dziś?
Nocami szukałabyś na dyskotekach ojca,
który pozwoliłby Ci napisać wiersze o kobiecości.

A co Ty byś wiedziała o kobiecości?

Mocno schłodzony riesling nie pisze wierszy rymowanych
z zachowanym rytmem i nie spełnia normatywnych zachcianek.
Nie chadza w ciepłych papućkach, po grubym dywanie
i nie da się złapać, obejrzeć, zrozumieć.

Drapie jak diament po szybie wersy, składa strofy,
miesza się z tranem - prawdziwym, o delikatnym odcieniu
morskich kryształków soli i...

Może to się nie godzi. Może jest i inaczej,
niż sobie wymalowałaś w pamiętniku nastolatki
i może czasem denerwuje, gdy - nie tyle cieszy,
co cieszyć się chce Tobą.
Bo jest jak nadreński deszcz z porywami wiatru
i choć drażni, to nie da Ci skruszeć, spylić się
i rozwiać na białe kartki.

W kombinacji ze schłodzonym rieslingiem
nie jesteś ziemią pod kwiatki, ale drzewem owocowym
z brzoskwiniami, pozimkami, a nawet kwitnącymi pieczarkami
na samej koronie, na której usiądzie ptak.

Czarny kruk z wierszy Edgara Poe.

O nim jednak napiszę Ci dopiero zza marmurowej ściany.
Dziś pijemy nasze cierpkie wino.

Christine · Wysłany: Pon 10:31, 22 Mar 2010 Temat postu:

Pięknie piszesz, Marku, ale trochę tak, jakbyś już wszystko wiedział.
Ejże, wszystko jeszcze przed tobą, a raczej przed wami, bo w wierszach istniejecie we dwoje - troje, ale liczba nieistotna, bo temat jeszcze nie zamknięty Wesoly

Wiele jeszcze do zgłębienia tajemnic, chociażby otchłani kobiecości, która zawsze zaskakuje.

Pory roku jednakowo następują po sobie, ale nigdy nie są takie same. Oto nadeszła wiosna, tu i ówdzie spod pryzmy śniegu krokusy nieśmiało rozwijają kolory. Jeszcze brak zieleni, ale jak wystrzelą pąki, to szybko nadrobią stracony czas.
Każda wiosna jest inna... dla każdego z nas Wesoly

Marek Olszewski · Wysłany: Pon 19:04, 22 Mar 2010 Temat postu:

Shibbi · Wysłany: Wto 22:40, 23 Mar 2010 Temat postu:

hmm..... nie wiem czy piękny -

ale cudownie się czyta - Wesoly

i z rozkoszą teleportuje od stolika do stolika - coraz to z innym kieliszkiem w dłoni Mruga

dzięki za ucztę duchową w "rajsko - reńskim" towarzystwie Wesoly

eh:)

zabieram - niech Cię Panie Marek dundel .... Wesoly

Marek Olszewski · Wysłany: Śro 6:59, 24 Mar 2010 Temat postu:

A co to ten on, ten "dundel" Shocked

Christine · Wysłany: Śro 10:25, 24 Mar 2010 Temat postu:

Haha, Shibbi napisała dundel,
a ja sobie poszukałam dundera:
dawniej, żartobliwie: piorun; dziś żywe w potocznych związkach frazeologicznych "niech cię (mnie, go itp.), to dunder świśnie" albo "bodaj cię (mnie, go itp.), to dunder świsnął" - niech przepadnie; niech cię (mnie, go itp.), to piorun strzeli

Znalazł się też dundel!

* dundel 1. [wydzielina z nosa]: No ty, gzubie chamański, jeszcze ci dundel pod klubrem dobrze nie uschnął. Dundel ci z nosa zwisa. Zeńć mi z oczu luntrusie mówie bo jak cie rne w kalafe to ci dundle z klubra poletom. 2. żart. [malec, smarkacz]: Biegał sobie taki dundel. Ty mały dundlu!

Marek Olszewski · Wysłany: Czw 7:06, 25 Mar 2010 Temat postu:

...łoj

hewka

duzo i gesto, ale na temat, powialo wiosna a winko, tez lubie, dobry wiersz Marku, cieplej mi sie zrobilo po przeczytaniu, dzieki
pozdrowienia sle i wszystkiego dobrego Wam zycze:)

stary krab

A to Ci znawca i koneser! Przemyślenia, zgłębianie, poetyzowanie.

Ściskam dłoń.

Marek Olszewski

ella_hagar

Kiedy mówię, Marku, że piszesz wiersze narracyjne, czyli takie w których zasadnicze znaczenie ma, co się mówi, nie zaś to, jak to się robi , to nie mam nic złego na myśli. Wręcz przeciwnie. : )

W twoich tekstach nie brakuje poezji, czyli tego czegoś głębszego, poważniejszego, a lirycznego.
Zawsze pozostawiasz takie wrażenie, że jesteś bardzo świadomy tego co piszesz. A piszesz jakby z namaszczeniem.
Jest w wierszu czucie. Nie ma sztuczności.
Często myślę, że chyba przydałoby się trochę dzikości, trochę pieprzu czy czegoś podobnego. Że dobrze byłoby dodać więcej niepokoju, niepewności, zagadki.
Ale to już kwestia tego, czego w ogóle szukam w poezji i kwestia gustu.

Czyta się Twoje wiersze. Słowa płyną. Jest przyjemnie przy czytaniu. Ładnie.

: )