| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
solarena
Dołączył: 25 Sty 2009
Posty: 257
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Kobieta
|
 Wysłany: Śro 23:01, 04 Lut 2009 Temat postu: przez sto mostów metropolii |
|
|
przez sto mostów metropolii
*
cztery strony świata mylą kierunek
płyną pod prąd jak jesiotry
**
wiesz dobrze kim są
zbiegli ze starości ludzie
pozostaje po nich zapamiętane miejsce
puste pudełko
na twarzach pra-teraźniejszość
zawzięty skorupiak toczy siły
czas drąży wolniej niż chcieliby
łamie łuki brwi nadwyręża
nieżyczliwość w tekturowych mieszkaniach
trzęsie dach mostu
mówią - kim byli są
za nimi jedynie obce miasto
*
zaprasowane spojrzenie na kancie spodni
nieruchomiejesz bez pokory jak we śnie
słuchasz podświadomie
jutro nastanie nowy dzień
dobrze wiemy - noc ma przecież swój czas budzenia
oparty o ławkę ponownie badasz sponiewierany kant
w końcu się wypalasz
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
 |
ella_hagar
Dołączył: 24 Sty 2009
Posty: 263
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Mazowsze
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Pią 13:13, 06 Lut 2009 Temat postu: |
|
|
Sto mostów to bardzo dużo, żeby połączyć rozdzielone. 
Dla mnie to piękny wiersz o przemijaniu.
Piękne metafory, środki wyrazu:
„zbiegli ze starości ludzie”
„czas [...]
łamie łuki brwi nadwyręża”
„zaprasowane spojrzenie na kancie spodni”
I serdeczności dla autorki.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Kornelia Romanowska
Dołączył: 29 Sty 2009
Posty: 10
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Wolin
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Pią 15:00, 06 Lut 2009 Temat postu: |
|
|
Osobiście rażą mnie trochę te gwiazdki xDD
Wydaję mi się, że bez dwóch pierwszych wersów byłoby lepiej
Później jest zacnie 
Pozdrawiam
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
mewa
Dołączył: 24 Sty 2009
Posty: 152
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 3 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: Kobieta
|
| Wysłany: Śro 16:34, 18 Lut 2009 Temat postu: |
|
|
piękny wiersz Areno.
gubimy się w życiu a jednak jest w nas tyle z jesiotrów... one się nie gubią w walce o życie.
Jestem pod wrażeniem wiersza.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
