nic ciekawego

Christine

nic ciekawego

lato rdzewieje w puklach brzozy,
czereśnia pocięta na zimowe ciepło
odsłania nowy widok.
tulę ją – odrośnij,
gdy ja będę dorastać znowu w innej roli.
przetrwania się nauczymy, godności,
to nic, że coś boli.

czarną nicią szyją niebo odloty,
ptakom się spieszy – my, spokojni,
do lata odliczamy trzysta kroków;
a gdyby dokładniej policzyć dni
poranków chłody i blaski zachodów
to nawet mniej

stary krab

Tak Elu.
My już spokojni, odliczamy dni do kolejnego lata. A lata licznik sam wybija.
Kto to wie kiedy się zatrzyma i dlaczego.

Trochę lata jesienią jeszcze się ostało.
To nie mało.

wiosna

Jak dobrze, że ciągle dorastamy do nowych ról i odsłaniają się nowe widoki, to jednak "coś ciekawego"!! Z przyjemnością przeczytałam, pozdrawiam!

solarena

Czas nie umknal, wybral tylko okrezna droge!
Wiersz refleksyjny ale i motywyjacy! Jakze sie ciesze, ze Was odnalazlam - choc juz prawie zapomnialam pod jakim nickiem jestem! Pozdrawiam Was serdecznie

Christine

Bardzo się cieszę, że wróciłaś, Solareno - Areno . Masz tu swoje miejsce Wesoly

hewka

Zaskoczylas mnie milo... a wlasciwie, tez o tym mysle, mialam cos w tym sensie napisac, tez refleksyjnie z nadzieja na zielen, wyprzedzilas mnie Wesoly

no i dobrze, bo u mnie wena nie bywa ostatnio... Twoj wiersz, z refleksja, i taki szczery, lubie Twoje pisanie Krysiu, serdecznie Was pozdraiwm:))) dzieki za wiersz. /zadzwonie/

Shibbi

Za gardło mnie złapała - ścięta czereśnia na zimowe ciepło - Nigdy nie zapomną Twojego wiersza o Tacie i czereśni -
Nawet nie mów, że to właśnie ta Wesoly

Kłaniam się nisko Wesoly

s,

Christine

Shibbi, kochana, czereśnia nie jest całkiem ścięta, jest po amputacji, ale ponoć ma jej to wyjść na zdrowie. Wiesz, że ją kocham, więc razem z nią przeżywam, ale będzie dobrze Wesoly

Hewko, Krabie, dzięki za wpis Wesoly