Na mnie czas

antra

wracają utrwalone na fotografii
postacie
w niezmienionej przez lata
pozie
uśmiechają się zmęczone
w zagubieniu
i smutku świata
bariery takie wysokie
a na pożółkłych zdjęciach
chwila zastygła
przesłonięta lekką mgłą
powraca
błyskawicą wspomnień
krzyk budzi rzeczywistość
moją własną
w jesiennych kroplach deszczu
topi mnie czas
przerażenie
osłaniam milczeniem
wchodząc niechętnie
w smugę cienia

Christine

To taki wiersz, który nie pozostawia złudzeń. Odziera z przyjemnej otoczki istnienia w pięknym świecie pełnym miłości, bo...
Popatrzeć na stare fotografie, powspominać nieobecnych, pomyśleć o tym jak byli szczęśliwi i nie zaglądać w przyszłość, bo i po co?

antra

Po co? oczywiście bez sensu, a tu maj radością napełnia każdego, więc po co>?
Racja, trwaj chwilo!

stary krab

Pożółkłe albo sepia. Stare fotografie - jakże często są furtką do wspomnień odległych, pogłębionych refleksji i zwykłej starczej nostalgii.

Dla mnie bardziej bez końcowych trzech wersów. Cool

hewka

podpisuje sie pod komentarzami Christine i Kraba... no ale jest wiersz, w sepi lub kolorze, fotografia to moment ktory byl... a moze sie kiedys powtorzy ? tego nie wie nikt

serdecznosci sle:)

antra

Krab,Hewka - fotografia w kontekście teraźniejszości, a ona wcale nie jest JUŻ taka jak na fotografii - i nigdy się nie powtórzy, więc czy warto karmić się złudzeniami. Na to pytanie Krab nie chce odpowiedzieć i wolno Mu, każdemu innemu także. Pozdrawiam i życzę Radości w każdej rzeczywistości!