Kroki jesieni

Luba

KROKI JESIENI

Jesień nadchodzi wielkimi krokami
w trawie wysokiej bury kasztan śpi,
stokrotka smutno patrzy swoim okiem,
bo z latem, odchodzisz i ty.

Chciałam oglądać w twych oczach,
wody zielonej odbicie,
myślałam że czas w miejscu stanie,
że nigdy nie skończy się życie.

Pytasz mnie teraz co mnie tu trzyma,
w szarości poranka i kroplach deszczu,
nie wiem, już nic chyba,a może tylko zima,
co w moim sercu się mieści.

Umilkła płyta ze starym przebojem
i walca już nikt nie zatańczy,
serce rozbite jak dzbanek na dwoje,
nie ozdobi już kwiat pomarańczy,

Luba

Ag

ty, twych, poza tym - "Pytasz mnie teraz co mnie tu trzyma.." -mnie, mnie.
Myślę, że trzeba trochę nad tym popracować, bo coś tu jest - nie tak?. A tak z technikaliów, to po przecinku stawiamy spację. Proszę tego nie przyjmować jako złośliwości.

Pozdrowiwszy,
Ag.