Hmm… (jesienna nostalgia)

Christine

Hmm…

Jesiennieję, wybaczcie,
bez żalu dla motylich żywotów
pijanych od słońca. Nie pytam
czy lepiej odlecieć liściem
w czerwień i złoto, czy prosto
w autodafe ogniska.

Rozpinam mgły na porankach
omszałych granatem winogron
i śliwek czekających na dotyk.
Słoiki zamkną kolejne lato
w cukrowej toni.

Czas wietrzyć wnętrze i myśli
rozpięte w poprzek na sznurkach.
Przetrwam. Z poezji jak z przędzy
wyciągniętej z dna szuflad
uprzędę kokon.

wiosna

Pięknie, Krysiu, kocham takie wiersze, pozdrawiam...