Epizody

Christine

Epizody

Alina pije malinową oranżadę. Smak dzieciństwa
perli się czerwienią na języku. Maślane bułeczki,
jarzębinowe korale i wiersze sekretnie wpisywane w pamiętnik.
W tle szczerzą kły wielkołape owczarki alzackie, które nagle,
z pluszaków przemieniły się w potwory. Nieznane słowa
w obcym języku biczują, przyginają do ziemi.
Obraz domu w dłoni zaciśniętej na kromce chleba.

Ale tego stara się nie pamiętać.
Wyrzuca razem z białymi wstążkami
i z zardzewiałym bagnetem. Ucieka,

płynie przez morza,
przedziera się przez dżungle. Próbuje nieznanych owoców.
Raz jest księżną, raz żebraczką. Wbiega boso w chłód
kamiennych budowli, grają dla niej chorały.
Tak bardzo lubi przekładać kartki listkami zwykłych dni,
że nie wie gdzie jest obecna bardziej.

Las pełen malin
rośnie na piątym piętrze
– kto,
no kto
nazbierał ich najwięcej?

Do okien puka topola, kroplami deszczu chce zmyć
zapach pasty do podłogi i strach przed burzą.

hak

Noooo druga cz. to prawie Indiana Jones. Wszystko ładnie, pięknie, jeno zasypałaś czytacza słowami. Za duuużo słów.
Pozdravy :mrgreen:

Shibbi

poczytam jeszcze kilka razy - bo jakoś przeleciałam sie odrzutowo - ....hmm ciekawa byłam końca ............ Rolling Eyes

mewa

z wierszami to ciekawa sprawa, raz lubimy kondensację słów, by wyraziły dobitnie, prawdziwie innym razem lubimy czytać wiersze wiodące, opowiadające trzymające w napięciu... Lubię słowa, lubię opowiadania wierszem. Lubię Amelię i Epizody!!!

stary krab

Interpretować można chyba na parę sposobów. Epizody i rekwizyty mogą być Aliny wspomnieniami, gdybaniami, czy np. refleksjami przed telewizoram.
Decyduje utożsamienie się z Aliną. Smutny

Las pełen malin
rośnie na piątym piętrze
– kto,
no kto
nazbierał ich najwięcej?

Wiele szacunku dla Autorki.

Christine

Proszę o jeszcze trochę cierpliwości.
Cykl o Alinie tworzy się i dojrzewa epizodami.

ella_hagar

Ładne widać jak opowiadasz.
Pierwsza strofa najbardziej urokliwa – obraz domu na kromce chleba szczególnie chwyta.
Niezłe są też inne metafory np. smak dzieciństwa, listki dni (opadają jak liście), las malin na piątym piętrze.

Jest trochę zagadek – białe wstążki i zardzewiały bagnet – symbole? czego? niewinności i wojny?

No i zakończenie – z kim lub z czym współzawodniczyła Alina?
Ale zakończenie zostawia nas w niepewności, zaskakuje, więc in plus.
Mnie się kojarzy z tym, że całe życie Aliny przeleciało i nie zostawiło nic prócz przeczucia, że nie wiadomo właściwie kto jest wygrany, kto przegrany.

Forma zdyscyplinowana, zwięzła. Jak to u Ciebie lub u Solareny Wesoly

Ciekawa jestem tego cyklu. Wesoly

Się pozdrawia poetkę Krysię Wesoly