Deja vu

Polka

W kwiecistej zatoce
wiatr do dreszczy kołysze.
Zmęczeni szukają odpoczynku.
Błyszczą mokre od potu grzbiety -
syreny straszą sztormem.

Ty ciężka falo nie pień się,
nie drzyj na strzępy mojego czasu.
Dość mam obrazów morskiego dna,
pisanych smutnymi kolorami .

Nim serce utraci ostatni statecznik,
szept zniesie szeleszczenie traw,
zaproś mnie jeszcze raz do tańca,
okryj srebrzystą peleryną.

Christine

Troszkę się nie klei, brak mu gładkości, a za to zbytnio balansuje banalnymi odniesieniami

Polka

Dziękuję Christine za każde słowo nawet nie wiesz jakie one piękne.
Serdeczności pełen wóz

)