czy warto

gurami

zadźwięczało w uszach od fałszu
ironia i śmiech wypełniły butelkę
niczym afrodyzjaki przed nocą

nie! zatrzymaj myśli nim wiatr północny zmrozi ich ciepło
nim ostatni liść jesienny roztrzaska się o zimne spojrzenie
to tylko chwila za która przyszło zapłacić gardzonym srebrnikiem
przymknij powieki i patrz najczystszym spojrzeniem

tak cicho muzyka gra jeszcze
kruki trzepotem zagłuszyły melodię
pokrywając dzień czarnym płaszczem

Christine

Witaj Gurami Wesoly

Dawno cię nie było.
Wiersz płynie gładko, nastrój psują tylko te kruki w końcówce.
Dlaczego tak ponuro?

Marek Olszewski

No właśnie Dlaczego tak ponuro?. Jesień jest sentymentalna, ziemia pochłania owoce z całego roku, by... wiosną zakwitły na świeżo (się znaczy kolorowo). A płaszcz. To tylko kawałek czarnego ścierwa - zgnije, rozejdzie się i nikt nie zauważy nawet jego szczątek, gdy przebiją się przez nie źdźbła soczystej trawy.

stary krab

Bo ja wiem? Dla mnie to jest alegoria. Może jeszcze nie śmierci, lecz tylko nocy. Chroniącej przed dyskomfortem świadomości tego, co się stało.

kakaz

Wyjdź miła z obrazu czerwienią
wstąp, zapal w kominku te stare wiersze
ciszę obudzisz ciepłem metafor
nim spłoną kartki, słowa, sentencje

nim żale z wiatrem za oceany
poruszą góry, domy z kamienia
nas już nie będzie choć cień za szybą
kurzem porasta w manekin czasu

spalą się także ramy, zasady
ogniska zgasną, słońce zaświeci
nad naszym gajem gołąb zatrzyma
pióro w szarości złotem po schodach

znajdzie na strychu wśród twoich, moich
usta
uszy
okruchy chleba

ella_hagar

Miło cię znów tu zobaczyć Wesoly