Czy cię kiedyś znajdę?

Kornelia Romanowska

Tonę w codzienności. Kolejny oddech
coraz bardziej boli rzeczywistością,
a wczorajsze pragnienia wygasły
zdmuchnięte kurzem skostniałych palców.

Miłość - mówią, że istnieje, że żyję
pod powiekami, wplata się w mózg
i jak wirus opanowuje każdą komórkę
ciała.

Czy cię kiedyś znajdę? Pogrąż mnie
w odmętach słodkiej pustki, w nicości
daj mi zanurzyć oczy i utul kołysanką
splecionych warg.

Dzień po dniu przemierzam lodowate
góry ludzkich wyobrażeń.
Wspomnienia - nerwy zaciskają się
na przegubach dłoni - nie tlenem żyję.

Miłość? Mówią, że istnieje, że spala
każdy krwiobieg, niszczy rozum
i niczym choroba rozprzestrzenia się
drogą oddechową.

Więc będę oddychać sobą.

dz_re

Kornelio, odwołując się do ostatniego wiersza mogę powiedzieć : - Dziękuję, że mogłem przez chwilę pooddychać Tobą...

Pozdrawiam

Shibbi

Też smutno - jakaś rezygnacja, brak nadziej czy raczej działania żeby coś zmienić - bo jest nie tak, bo źle, bo nie da sie dłuzej tego dźwigać.
A jednak ...

nawet nie stagnacja tylko - wycofanie ...

łechchch Crying or Very sad

mewa

peelka znajdzie:) tak to już jest czy chcemy czy nie to znajdujemy, albo tę wielką, albo namiastkę, która nam się wielką przez moment wydaje:)

Kornelio:) Ty pewnie już masz mnie dosyć Wesoly

ale ja tak z sympatii, bo widzę potencjał, który się trochę gubi w: skostniałych palcach, zanurzonych oczach, przegubach dłoni, splecionych wargach i jeszcze ciut. Pocięłabym ten wiersz, ja wiem, że to są fajne określenia, ale wierz mi: On wolałby przytulić niż nurzać się, chciałby dać czułość a nie wypełniać odmęty słodkiej pustki .

serdecznie Kornelio pozdrawiam.

Christine

Dokładnie to samo co Mewa, a nawet więcej Wesoly

Kornelio, ja wciąż się zastanawiam skąd ty bierzesz te określenia, które Mewa podkreśliła, dawniej, gdy po kryjomu czytało się "Trędowatą", popadało się w "odmęty słodkiej pustki", ale raczej z dystansem i dla zabawy.

Wiem, że potrafisz pisać, nieraz zachwyciłam się twoimi wierszami, ale tymi szczerymi, od serca.

Shibbi

Ja też Cię pozdrawiam Kornelio Wesoly

i to na GIGA Wesoly

solarena

Rozdroża pytań i wertepy oczekiwania… gdzieś to błądzi, szuka, czeka. Ładnie oddany nastrój – trochę nadziei, zniecierpliwienia, czasem rezygnacji. Myślę, że warto popracować nad warsztatem, zrezygnować z całkowitej dosłowności, zostawić miejsce na oddech … także czytelnikowi. Pozdrawiam serdecznie i czekam na następny.

PS. „zdmuchnięte kurzem skostniałych palców.” Mmm , dziwna ta fraza.

Pozdrawiam Solarena

hak

Povit
Tu stem Kornelio miła a nick mój to hak. A wytwór na OK (2), jeno ę popraw we 1ej wzwrotce, bo sensy uciekają.
Cieplozdrav