Jak (i co) komentować?

M.J.

Pisuję na rozmaitych forach literackich i często zdarza mi się publikować ten sam tekst. A robię to nie dlatego, by zachwycać się swoim nazwiskiem i fabrykowaniem gniotów, lecz dlatego, by czytać rozmaitego kalibru komentarze i kokomenciki. Ciekawi mnie albowiem odbiór mojego gryzdania. Niekiedy zauważam brak komentarzy i to też jest swoista reakcja. Zniechęcająca, ale taki jest los sztrykującego. W każdym jednak wypadku głos czytelnika jest pouczający i ważny.

Z uporem tetryka nawykłego do wszystkiego logicznego stwierdzam arbitralnie, ostatecznie i po wieki wieków, że CZYTELNIK, to dla autora –grunt. Podstawa jego bytu i niebytu. Uzasadnienie jego literackiej egzystencji. Ale są czytelnicze komentarze i swawolne komenciki też są.
Poważne analizy i monosylabowe powarkiwania. W zależności od forum.

Jako nałogowy socjolog – amator, bardzo lubię sobie wyciągać wnioski na ten temat i cichcem sobie stwierdzam, że ten sam tekst na jednym portalu został uznany za taki sobie, na innym natomiast oceniony został jako cacy. A znowuż na innym przeszedł bez komentarzy. Na jednym czytelnicy uważają mnie za grafomana i proponują, bym zamknął pysk, na innych namawiają mnie na opublikowanie książki. Na szczęście nie jestem bufonem i zamiast saturatora mam w głowie kapkę oleju. Tenże mózgowy olej pozwala mi na zachowanie zdrowego rozsądku.

Tak sobie miarkuję, że jakość komentarzy zależy od związanych z nimi – oczekiwań. Jeżeli wklejam tekst na forum grupujące ludzi usiłujących nauczyć się pisania, to nie powinienem wściekać się, że wytykają mi nadmiar bezzasadnych przecinków, literówek, nieużywanych słów, przeterminowanych imiesłowów i tego typu przydatków lub naddatków. Lecz jeśli wpisuję swoje bzdety na forum służącym do prezentacji procesu myślowego, świadomie narażam się na opinię ludzi piszących nie od dziś, na ocenę ludzi, którzy na literaturze zjedli zęby, niejedną książkę przeczytali, wiedzą więc, na czym polega twórczość, dlaczego niektóre teksty zasługują na merytoryczną dyskusję, a niektóre zasługują na lekceważące machnięcie ręki. Mogą zatem osądzać, czy idea zawarta w utworze jest wyrażona sensownie i klarownie, a mogą, ponieważ zamiast legitymacji w postaci wirtualnego dyplomu, zaprezentowali czytelnikom wiele swoich utworów świadczących o tym, że znają się na rzeczy, są profesjonalistami, że nie zamierzają bawić się we wnikliwe i szczególikowe rozważania o tym, czy w trzecim zdaniu opowiadania ma być wielokropek.

Ryzyko publikowania na określonym forum wiąże się zatem z określonymi konsekwencjami i nie ma powodu popadać w estetyczne konwulsje.

ps.

To, że nie komentuję tekstów, nie oznacza, że ich nie czytam. Nie narzucam odbiorcy swojej wizji utworu; każdy czytelnik dysponuje własnym rozumem i absurdem byłoby podpowiadanie mu, co ma sądzić.

Shibbi

Dla mnie to deczko bezczelne ......................

Od dzisiaj nie pisnę słówka pod Twoim tekstem Wesoly

)

Powodzenia Wesoly

M.J.

co tu jest takie "deczko bezczelne"? Twoje reakcje zaczynają mnie niepokoić, ponieważ nie chodziło mi o to, by Czytelnik wysnuł taki wniosek z mojego tekstu. Napisałem przecież:
" głos czytelnika jest pouczający i ważny."

POZDRAWIAM Z REZERWĄ

M.

Christine

Marku, zawsze jesteś taki zasadniczy?
Nie bardzo rozumiem co chciałeś osiągnąć tym tekstem.
Swego czasu nawoływałeś do komentowania, jednocześnie sam komentowałeś bardzo niewiele, by nie powiedzieć - wcale.
Nie odpowiadasz także na komentarze składane pod twoimi tekstami, a tu stwierdzasz, że głos czytelnika jest dla ciebie ważny.
Jeśli jest ważny, to trzeba przyjąć go z całym dobrodziejstwem, a nie dyktować, co można, a czego nie można pisać pod tekstem. Warto też wchodzić w dyskusję z czytelnikami, nawet jeśli się nie dochodzi konsensusu ( vide - "Kombatant") to już sama dyskusja jest sukcesem, najgorsza jest obojętność.
A propos ostatniego zdania w tekście powyżej: mam wrażenie, że jednak chcesz coś narzucić, bo przemawiasz z pozycji mentora.

Shibbi traktuje wszystko co czyta bardzo emocjonalnie, jest więc wspaniałym czytelnikiem, bo szybko można po jej wypowiedziach zorientować się, czy tekst jakikolwiek oddźwięk wywołał. Wesoly

M.J.

Christine,

czy to zdanie ma być dowodem na bycie MENTOREM: ”To, że nie komentuję tekstów, nie oznacza, że ich nie czytam. Nie narzucam odbiorcy swojej wizji utworu; każdy czytelnik dysponuje własnym rozumem i absurdem byłoby podpowiadanie mu, co ma sądzić”? A może chodzi o inne?

PS.

Nie sądzę, abym był „zasadniczy”. Mam w sobie świadomość tylu wad, że za kompletne nieporozumienie uważam narzucanie komukolwiek własnej interpretacji nie swojego tekstu. Swojego nie umiem poprawić, a nad cudzym mam się wymądrzać?

Pozdrawiam serdecznie

Christine

Wiem, że to dawno było napisane, ale może ktoś tu jeszcze zajrzy. Chciałam dopowiedzieć do tego, co wcześniej napisałam i zarazem odpowiedzieć Markowi, że przecież namawianie do zostawiania pod tekstem choćby paru słów to nie namawianie do krytykanctwa, tylko do wyrażenia swoich emocji. Jeśli tekst się bardzo nie podoba, rozumiem, że lepsze jest milczenie, ale jeśli zainteresował, napisz szczerze wyrażając swoje odczucie.