FLOS

poetka

FLOS

„Witajcie – maleńkie kwiatuszki
w mym ogrodzie tuż pod oknem
zakwitłe
jak co roku ziemia popełnia plagiat
już chyba siódmy rok
do kwiecia małego
o wdzięcznym kształcie
dzwoneczkach srebrnych
lekkich jak mgła
zapachu – co przenika nozdrza
powietrze całe

Witajcie piękne – wy jesteście z zielonej łodygi
i liści zielonych
asymilacyjnie wyrastających parami
owinięte wokół moich palców
otulone zmiennym eliptycznym kształtem
jesteście z białych dzwonków i zapachu
co lgnie do policzków bladych jak śnieg
zrywam was – namiętnie popełniając
w bezkres plagiat
z pierwszych zbiorów
pozgarniam spośród traw rozkwitłe tycjanowym maju
pod moim filigranowym niebem
poprzez miłość tu trwamy
poprzez wszystkie kolory tęczy tu jesteśmy
wstaję wolno
jeszcze sennie
przecierając oczy
tulę was niczym najczystszą abstrakcję
podmuch wiatru
blask słońca
zaspanymi dłońmi
uparcie wkładam w wazon
pełen życiodajnego płynu
w alchemię zieleń – splątanych nerwacji liści
oczami połykam i chłonę waszą subtelność
rozgryzam cierpkie w smaku doktryny
w majowych snach
dziesiątki srebrzystych dzwoneczków
dzwonią moim imieniem
w wielkim mieście
budzą mnie co rano
do uśmiechu”