mam oczy zmęczone od patrzenia na świat okryty ciemnością

ella_hagar

mam oczy zmęczone od patrzenia na świat okryty ciemnością

tylko nad nimi uciążliwa noc się rozpostarła, obraz mroków, które miały ich ogarnąć.
A sami byli dla siebie większym ciężarem niż ciemność
(Księga mądrości, 17,20)

Każdym papierosem zabija się bezradność.
Liczenie nie pomaga. Wstaje się, zaciąga obojętnym
światem, który drzemie za oknem, za parawanem
betonowych gmachów. Umysł, jak płochliwa jaszczurka
kryjąca się pod kamieniem, sięga coraz głębiej,
aż do ziemi pachnącej ciepłem tych, którzy odeszli.

Jest noc i mrok razi w oczy. Przepychanka ciszy
i strumieni bębniących w szyby z czułą zajadłością.
Czarne koty przechodzą przez uchylone powieki,
wyjmują z głowy sny, zmieniają spokój w wyczekiwanie.
Być może.

Leżysz w płytkim zagłębieniu łóżka, ramiona rozrzucone
w nieładzie po zapętlonych frazach myśli. Wpatrujesz się w to,
co nie wystarcza. Miksujesz pragnienia i nadzieję
z wykruszonym tytoniem z połamanych niedopałków.

Mieszkam nieopodal dworca, skąd mogłabym wyrwać się
do ciebie, uratować, ale w deszczowe noce, kiedy
ciemna przestrzeń pożera ściany, krępuje mnie
splątana gęstwina czerni, jedna i ta sama
misterna siatka odgradzająca wszystkich,
którzy nie zamykają bezsennych oczu,
którzy nie widzą, że jesteś i czy daleko,

którzy w świetle żarzącego się papierosa słuchają nocą
jak deszcz uderza w pustynię asfaltu.

.